Wouter Bombeeck
Als zeventienjarige enthousiasteling voor de muziek van onder andere King Oliver en de Firehouse 5 + 2 werd hij gevraagd de Crescent City jazzband te komen versterken op de bombardon. Dit instrument, die grote toeter, werd daarmee zijn hoofdinstrument. Met de Crescent City Jazzband, vertegenwoordiger van de zogenoemde Frisco-stijl, werden de nodige open doekjes gehaald. Hun eerste LP, getiteld “Wise Guys”, verscheen in 1979. Naar aanleiding van het zilveren jubileum van de band werd in 1986 hun LP “Wise Guys # 2” gepresenteerd. En ook in het CD-tijdperk kon de CCJB niet achter blijven en werden lovende kritieken in de wacht gesleept met “de CD “Echoes from Annie Street” (1991). Na het overlijden van trombonist, zanger en muzikaal leider Leo van Bokhoven werd het orkest na enige tijd ontbonden.
Na zijn verhuizing naar Vught, eind 1976, werd Wouter een veelgevraagd invaller en meespeler bij telefoonorkesten en gelegenheidsformaties. Ook tijdens de zondagmiddag jamsessies in ’s-Hertogenbosch was hij een vaak geziene gast. Hier ontmoette hij (toen al) een aantal musici, waarmee hij later de ritmesectie van de Washboard Wailers zou vormen. Hij werd het fundament van dit swingend, stijlvol, oud zwart jazzorkest. De CD “Too Busy” werd najaar 1998 opgenomen.
Ingegeven door zijn brede muzikale interesses, dus ook voor oude en klassieke muziek, heeft hij, als medeoprichter, vijftien jaar deel uitgemaakt van het Meierijs Koper. Een koperkwintet, waarin hij naast het bespelen van de bastuba, ook zorg droeg voor een flink aantal arrangementen. Deze ervaring kwam hem later weer van pas.
In 2005 initiatiefnemer met banjoïst Frans van Lith met betrekking tot het oprichten van een twintiger jaren “danceband”. Dit werd de eerste groep Ballroom Syncopators. Hiermee werd een lang gekoesterde droom werkelijkheid. In dit orkest de eerste jaren actief als bassist en tevens als muzikaal leider. In deze hoedanigheid bleef hij druk doende de markt af te zoeken naar oorspronkelijk uitgaven met muziek uit de twintiger en begin dertiger jaren. De inmiddels omvangrijke collectie biedt meer dan voldoende keuze om het gouwe ouwe repertoire van de Ballroom Syncopators uit te breiden. Alle gespeelde arrangementen worden door hem voor dit orkest op maat gemaakt.
Tegelijkertijd ook gevraagd mee te spelen en zodoende ook de draad weer opgepakt met het zgn. “zwarte repertoire” uit de jaren twintig gespeeld op een authentieke wijze door Bouncing Around. Helaas is dit orkest een aantal jaren geleden opgehouden te bestaan; voor verschillende muzikanten begonnen de jaren mee te tellen.
Maar nu – na de belemmerende Corona-periode,en na een terugkeer naar zijn eigen “roots” in Helmond – staat hij sinds september ’21, als muzikaal leider voor een orkest met een aantal nieuwe gezichten, weer klaar om de klanken van de Roaring Twenties te doen herleven.